Dag 13 tot en met 16

Dag 13

Vandaag verplaatsen we ons van St. Lucia naar Durban, een interessante stad met een oosterse sfeer aan de Indische Oceaan. Voor we naar ons hotel rijden, waar we allemaal een kamer met zeezicht gaan krijgen,  maken we eerst een stadstour.

We stoppen bij de prachtige botanische tuinen waar we de gelegenheid krijgen om even door te wandelen, nadien rijden we naar een kleurrijke Indische kruidenmarkt, we leren hier van een echte Indiër hoe we heerlijke curry moeten maken. We hebben ook nog even tijd om de rest van de markt te bekijken en souvenirtjes te kopen.

Daarna richting hotel voor een vrije middag. We mogen van onze reisleidster wel gaan wandelen, maar alleen als we dat met 4 of 6 mensen tezamen doen, ze raad ons ook aan alleen op de boulevard te wandelen en niet de stad in te gaan. Ook mogen we van haar na 17.00 het hotel niet meer verlaten, te gevaarlijk teveel criminaliteit. ’s Nachts word het hotel bewaakt door 5 (crime monitors) en de politie loopt hier ’s avonds in kogelvrije vesten over straat, we zijn dus maar in de bar van het hotel gebleven. Zo wij zijn blij dat we hier maar 1 nacht moeten blijven.  Het word bijna traditie dat als Peter en Nita op vakantie gaan er een ramp plaats vind. Vanavond zagen we op het nieuws dat er een grote overstroming was geweest bij de Blyde rivier en dat er zelfs mensen met hun auto zijn meegesleurd. Blij dat wij er net weg waren. Ook in het Kruger park werden er mensen geëvacueerd na de zware regenval.  Na de tsunami in Indonesië, de rellen in Thailand, de bosbranden in Amerika was er nu de overvloedige regen in de streek rond het Kruger park. Die Hollanders schijnen dat echt aan te trekken ik weet niet  of het zo verstandig is om nog een keer samen met hun op vakantie te gaan. Dat moet toch een keer fout gaan.

Dag 14

Weer een reisdag, wie een groot stuk van het land wil zien moet ook veel rijden zo is dat nu eenmaal.  We verlaten de kust voor de “Vallei met de duizend heuvels” en gaan op weg naar de indrukwekkende Drakensbergen. Onderweg bezoeken we het Phezulu Cultural Village. We genieten hier van de traditionele dansen, en zien een traditionele “beehive”, de bijenkorfachtige huizen van de Zulu’s. We krijgen uitleg over de gebruiken en rituelen van de Zulu-cultuur. Hierna rijden we verder richting Drakensbergen waar we overnachten aan de voet van de Sani Pass.

Dag 15

We maken vandaag een spectaculaire tocht via de Sani Pass naar Lesotho, het hoogst gelegen koninkrijk. Ooit was de Sani Pass een smal pad waar te voet en per ezel wol en mohair naar beneden werden gebracht in ruil voor dekens, kleding en maïsmeel. Tegenwoordig gaat er een bredere, maar zeker niet mindere spectaculaire weg omhoog.  In de laatste 8 km stijgen we nog 1000 m ! Deze weg is dan ook alleen toegankelijk met een 4WD. In Lesotho boven op de Sani Pass bevind zich het hoogste café van Afrika op 2874 meter. We worden ook uitgenodigd bij een Lesotho familie in hun hut en krijgen er te horen hoe de mensen hier leven op deze hoogte en in deze armoedige omstandigheden.  Echt zielig maar ze schijnen gelukkig te zijn. Na de lunch in het café beginnen we aan onze afdaling, die was voor één van de jeeps wel heel spectaculair, het was beginnen regenen en blijkbaar hadden ze geen ruitenwisser meer, er werd dan uit de keuken een spaan gehaald die werd vastgemaakt aan de wisser zodat de chauffeur met zijn hand door de raam af en toe zijn wisser kon bedienen. We zijn met z’n allen weer heelhuids beneden geraakt.

Dag 16

Vandaag hebben we een lange dag voor de boeg, 500 km. We rijden naar Umtata, de vroegere hoofdstad van het thuisland Transkei en ook wel “Mandela land” genoemd, omdat deze bekende Zuid-Afrikaan hier is opgegroeid. We stoppen even bij het Mandela Youth and Heritage Centre in Qunu. Aan het eind van de dag komen we aan in Chintsa.

Vanavond volgen de foto's. We hebben nu een goede internetverbinding. Dus kunnen we eindelijk weer eens iets op het blog plaatsen.